دشت مشوش
بیا تا حال یکدیگر بدانیم مراد هم بجوییم ار توانیم که می‌بینم که این دشت مشوش چراگاهی ندارد خرم و خوش
دشت مشوش
بیا تا حال یکدیگر بدانیم مراد هم بجوییم ار توانیم که می‌بینم که این دشت مشوش چراگاهی ندارد خرم و خوشدرباره من
من نشانی از تو ندارم،اما نشانی‌ام را برای تو می‌نویسم:
در عصرهای انتظار،به حوالی بی کسی قدم بگذار!
خیابان غربت را پیدا کن،وارد کوچه پس کوچه‌های تنهایی شو!
کلبه‌ی غریبی‌ام را پیدا کن، کنار بید مجنون خزان زده و کنار مرداب آرزوهای رنگی‌‌ام،
در کلبه را باز کن و به سراغ بغض خیس پنجره برو! حریر غمش را کنار بزن!
مرا خواهی دید با بغضی کویری که غرق انتظار است،
پشت دیوار دردهایم نشسته‌ام..........
ادامه...
پیوندها
جدیدترین یادداشت‌ها
همه- تو خوب مطلقی، من خوبها را با تو میسنجم
- مرا تو مردم چشمی، مرو مرو ز سرم
- ما را فریب دادی و جای گلایه نیست
- آخرین روزهای اسفند است...
- شرف نسل ما فروشی نیست...
- آوِِخ ٬هنوز زخمیم و رنج می برم
- سرّیست مرا با تو که اغیار نداند
- دلیلِ کاروانِ اشکم، آه سرد را مانم
- امروز مرا در دل جز یار نمیگنجد
- تو هیچ عهد نبستی که عاقبت نشکستی
- اندوهی هزار ساله....
- چه خوش بودی دلا گر روی او هرگز نمیدیدی
- تویی به جای همه، هیچ کس به جای تو نیست
- دل را نگاه گرم تو دیوانه میکند
- به دیدارم بیا هر شب
بایگانی
- اردیبهشت 1403 1
- فروردین 1403 1
- اسفند 1402 2
- بهمن 1402 1
- دی 1402 2
- آذر 1402 5
- آبان 1402 10
- مهر 1402 4
- شهریور 1402 10
- مرداد 1402 5
- تیر 1402 8
- خرداد 1402 13
- اردیبهشت 1402 4
- فروردین 1402 6
- اسفند 1401 11
- بهمن 1401 7
- دی 1401 4
- آذر 1401 5
- آبان 1401 10
- مهر 1401 4
- شهریور 1401 6
- مرداد 1401 5
- تیر 1401 4
- خرداد 1401 8
- اردیبهشت 1401 9
- فروردین 1401 6
- اسفند 1400 6
- بهمن 1400 1
- دی 1400 3
- آذر 1400 8
- آبان 1400 3
- مهر 1400 7
- شهریور 1400 8
- مرداد 1400 18
- تیر 1400 11
- خرداد 1400 5
- اردیبهشت 1400 4
- فروردین 1400 6
- اسفند 1399 8
- بهمن 1399 13
- دی 1399 4
- آذر 1399 13
- آبان 1399 12
- مهر 1399 8
- شهریور 1399 6
- مرداد 1399 4
- تیر 1399 7
- خرداد 1399 1
- اردیبهشت 1399 5
- فروردین 1399 3
- اسفند 1398 8
- بهمن 1398 10
- دی 1398 9
- آذر 1398 17
- آبان 1398 3
- مهر 1398 7
- شهریور 1398 14
- مرداد 1398 13
- تیر 1398 9
- خرداد 1398 5
- اردیبهشت 1398 21
- فروردین 1398 5
- اسفند 1397 9
- بهمن 1397 7
- دی 1397 13
- آذر 1397 5
- آبان 1397 5
- مهر 1397 14
- شهریور 1397 7
- مرداد 1397 13
- تیر 1397 4
- خرداد 1397 12
- اردیبهشت 1397 18
- فروردین 1397 15
- اسفند 1396 24
- بهمن 1396 20
- دی 1396 12
- آذر 1396 5
- آبان 1396 9
- مهر 1396 12
- شهریور 1396 14
- مرداد 1396 15
- تیر 1396 28
- خرداد 1396 16
- اردیبهشت 1396 15
- فروردین 1396 11
- اسفند 1395 10
- بهمن 1395 16
- دی 1395 30
- آذر 1395 25
- آبان 1395 29
- مهر 1395 37
- شهریور 1395 58
- مرداد 1395 38
- تیر 1395 16
- خرداد 1395 21
- اردیبهشت 1395 27
- فروردین 1395 14
- اسفند 1394 10
- بهمن 1394 33
- دی 1394 57
- آذر 1394 66
- آبان 1394 73
- مهر 1394 85
- شهریور 1394 10
- مرداد 1394 4
- تیر 1394 8
- خرداد 1394 12
- اردیبهشت 1394 18
- فروردین 1394 27
- اسفند 1393 36
- بهمن 1393 33
- دی 1393 71
- آذر 1393 30
- آبان 1393 63
- مهر 1393 73
- شهریور 1393 44
- مرداد 1393 36
- تیر 1393 76
- خرداد 1393 17
- فروردین 1393 6
- اسفند 1392 5
- مهر 1392 2
- شهریور 1392 2
- مرداد 1392 1
- تیر 1392 1
- خرداد 1392 2
- اردیبهشت 1392 9
- فروردین 1392 18
- اسفند 1391 15
- بهمن 1391 23
- دی 1391 29
- آذر 1391 39
- آبان 1391 21
- مهر 1391 25
- شهریور 1391 26
- مرداد 1391 31
- تیر 1391 33
- خرداد 1391 21
- اردیبهشت 1391 62
- فروردین 1391 76
- اسفند 1390 49
- بهمن 1390 98
- دی 1390 104
- آذر 1390 28
- آبان 1390 43
- مهر 1390 45
- شهریور 1390 11
- مرداد 1390 94
تقویم
اردیبهشت 1403| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 |
جستجو
بر من خرده مگیر...
بر من خرده مگیر
اگر پنجره را به روی
آفتاب همیشه مهربان با من
می بندم
اگر سرگردان می شوم
در خیالی
که مچاله شده است
کز کرده است بی تو
و اگر ماه هاست
نگاه نکرده ام
به آسمانی که "تو" اش
کم است
نفس های من
به سوی تو
بال و پر می زند
بر من خرده مگیر
همیشه همین است
روزهای بی عشق من
روزهای بی تو ...
گاهی که دلم ...
گاهی که دلم ...
به اندازه ی تمام غروبها می گیرد ...
چشمهایم را فراموش می کنم ...
اما دریغ که گریه ی دستانم نیز مرا به تو نمی رساند ...
من از تراکم سیاه ابرها می ترسم و هیچ کس ...
مهربانتر از گنجشکهای کوچک کوچه های کودکی ام نیست …
و کسی دلهره های بزرگ قلب کوچکم را نمی شناسد …
و یا کابوسهای شبانه ام را نمی داند …
با این همه ، نازنین ، این تمام واقعه نیست …
از دل هر کوه کوره راهی می گذرد …
و هر اقیانوس به ساحلی می رسد …
و شبی نیست که طلوع سپیده ای در پایانش نباشد …
از چهار فصل دست کم یکی که بهار است
تو را دوست دارم
دوستت نمی دارم چنان که گل سرخی باشی از نمک
زبرجد باشی یا پرتاب آتشی از درون گل میخک
دوستت می دارم آن چنان که گاهی چیزهای غریبی را
میان سایه و روح با رمز و راز دوست می دارند
تو را دوست دارم
همانند گلی
که هرگز شکفته نشد ولی
در خود نور پنهان گلی را دارد.
ممنون از عشق تو
شمیم راستینی از عطر
برخاسته از زمین
که می روید در روحم سیاه
دوستت می دارم بی آنکه بدانم چه وقت و چگونه و از کجا
دوستت می دارم ساده و بی پیرایه، بی هیچ سد و غروری؛
این گونه دوست می دارمت، چرا که برای عشق ورزیدن راهی جز این نمی دانم که در آن
من وجود ندارم
و تو...چنان نزدیکی که دستهای تو
روی سینه ام، دست من است
چنان نزدیکی که چشمهایت بهم می آیند
وقتی به خواب میروم...
"پابلو نرودا"
دیگر زمین تهی ست ...
خوابم نمی ربود
نقش هزارگونه خیال از حیات و مرگ ،
در پیش چشم بود .
شب ، در فضای تار خود آرام می گذشت
از راه دور ، بوسه سرد ستاره ها
مثل همیشه ، بدرقه می کرد خواب را .
در آسمان صاف ،
من در پی ستاره خود می شتافتم .
چشمان من به وسوسه خواب گرم شد ...
ناگاه ، بندهای زمین در فضا گسیخت !
در لحظه ای شگرف ، زمین از زمان گریخت !
در زیر بسترم ،
چاهی دهان گشود ،
چون سنگ ، در غبار وسیاهی رها شدم .
می رفتم آنچنان که ز هم می شکافتم !
دردی گران به جان زمین اوفتاده بود
نبضش به تنگای دل خاک می تپید
در خویش می گداخت
از خویش می گریخت
می ریخت ، می گسست ...
می کوفت ، می شکافت ...
وزهر شکاف ، بوی نسیم غریب مرگ
در خانه می شتافت !
انگار ، خانه ها و گذرهای شهر را
چندین هزار دست
غربال می کنند !
مردان و کودکان و زنان می گریختند
گفتی که این گروه ز وحشت رمیده را
با تیغ های آخته دنبال می کنند !
آن شب زمین پیر
این بندی گریخته از سرنوشت خویش
چندین هزار کودک در خواب ناز را ،
کوبید و خاک کرد !
چندین هزار مادر محنت کشیده را ،
در دم هلاک کرد !
مردان رنگ سوخته ار رنج کار را ،
در موج خون کشید .
وز گونه شان ، تبسم شوق و امید را ،
با ضربه های سنگ و گل و خاک ، پاک کرد !
در آن خرابه ها
دیدم که مادری به عزای عزیز خویش
در خون نشسته بود
در زیر خشت و خاک
بیچاره بند بند وجودش شکسته بود
دیگر لبی که با تو بگوید سخن نداشت
دستی که در عزا بدرد پیرهن نداشت !
زین پیش ، جای جان کسی در زمین نبود ،
زیرا که جان ، به عالم جان بال می گشود !
اما دراین بلا ،
جان نیز فرصتی که برآید ز تن نداشت !
شب ها که آن دقایق جانکاه می رسد ،
در من نهیب زلزله بیدار می شود
در زیر سقف مضطرب خوابگاه خویش ،
با هر نفس ، تشنج خونین مرگ را
احساس می کنم .
آوار بغض و غصه و اندوه ، بی امان
ریزد به جان من
جز روح کودکان فرو مرده در غبار
تا بانگ صبح نیست کسی همزبان من .
آن دست های کوچک و آن گونه های پاک
از گونه سپیده دمان پاک تر ، کجاست ؟
آن چشم های روشن و آن خنده های مهر
از خنده ”بهار“ طربناک تر ، کجاست ؟
آوخ ! زمین به دیده من بیگناه بود !
آنجا همیشه زلزله ظلم بوده است .
آنها همیشه زلزله از ظلم دیده اند !
در زیر تازیانه جور ستمگران
روزی هزار مرتبه در خون تپیده اند
آوار جهل و سیلی فقر است و خانه نیست
این خشت های خام که بر خاک چیده اند !
دیگر زمین تهی ست ...
دیگر به روی دشت ،
آن کودکان ناز
آن دختران شوخ
آن باغ های سبز
آن لاله های سرخ
آن بره های مست
آن چهره های سوخته از آفتاب نیست
تنها در آن دیار ،
ناقوس ناله هاست ، که در مرگ زندگی ست !
دریغا
دریغا که بی ما بسی روزگار
بروید گل و بشکفد نوبهار
بسی تیر و دی ماه و اردیبهشت
برآید که ما خاک باشیم و خشت