منظومه ی چشمانت

از وقتی که تو را دیدم

دانستم

جسمم در منظومه ی شمسی

به دنیا آمده است

و روحم در منظومه ی چشمانت

همانجا که کشتی دلم

در دریای مواج گیسوانت

لنگر انداخت

و

تو در ساحل پیشانیت

با کمان ابروانت

این "شیخ سیه روز"

را نشانه رفته بودی

و من

هراسناک "که خدا نکرده خطا کنی"

من تمام خنده های جهان را گم کرده ام

من تمام خنده های جهان را گم کرده ام،

پر شده ام از این همه تاریکی...

حالا تو هی از باران و

کوچه های خیس شعر به من بگو

از سیب و هوس،

و من پشت می کنم به هر چه لبخند است

به هر چه آفتاب...

رو می کنم

به شب،

به تمام بغضی

که راه نفسم را بند می آورد...

من هوا کم می آورم...

عشق من، چیزی نگو؛

فقط بیا...

"ناشناس"

و دیگر هیچ

خداوندا!

تو مردن را بر من

آسان ساختی

زیرا بارها مردم

چنانکه گویی

دیگر در من آرزویی نیست

و اینک نام تو

در دل من نقش بسته است

و دیگر هیچ

و دیگر هیچکس

و آسوده به سوی مردن می روم.....

"بیژن جلالی"

ز گریه، دوش نیاسود، چشم تر بی تو

ز گریه، دوش نیاسود، چشم تر بی تو

چو شمع، سوختم از شام تا سحر بی تو

شبی بدیده من پای نه، که از غم عشق

بود ز موی تو، روزم سیاه تر بی تو

ترحمی، که ز طوفان اشک و آه چو شمع

در آب و آتشم، از پای تا بسر بی تو

ترا، چو غنچه بود خنده بر دهان بی من

مرا، چو لاله بود داغ بر جگر بی تو

بکش به تیغم، اگر طالع وصالم نیست

که نیست تاب شکیبائیم دگر بی تو

نصیب چشم رهی، جز سرشک درد مباد

دمی ز گریه، برآسوده ام اگر بی تو

"رهی معیری"

گیسوانت را بیاور شانه پیدا می شود

گیسوانت را بیاور شانه پیدا می شود

بغض داری؟ شانه ی مردانه پیدا میشود

امتحان کن ! ساده و معصوم لبخندی بزن

تا ببینی باز هم دیوانه پیدا می شود

من اسیر عابر این کوچه ی پاییزی ام

ورنه هر جایی که آب و دانه پیدا می شود

عصر پاییزی زیبایی ست لبخندی بزن

یک دوفنجان چای در این خانه پیدا می شود

"حامد عسکری"