دوستت دارم پریشان، شانه میخواهی چه کار ؟

دوستت دارم پریشان، شانه میخواهی چه کار ؟

                           دام بگذاری اسیرم؛ دانه میخواهی چه کار ؟

تا ابد دور تو میگردم، بسوزان عشق کن

                           ای که شاعر سوختی، پروانه میخواهی چکار ؟

مردم از بس شهر را گشتم یکی عاقل نبود

                           راستی تو این همه دیوانه میخواهی چه کار ؟

مثل من آواره شو از چاردیواری در آ

                           در دل من قصر داری، خانه میخواهی چه کار ؟

خرد کن آیینه را در شعر من خود را ببین

                           شرح آن زیبایی از بیگانه میخواهی چه کار ؟

شرم را بگذار و یک آغوش در من گریه کن

                           گریه کن پس شانه ی مردانه میخواهی چه کار ؟

مهدی فرجی

آرزو...

چه خوب بود

اگـر بیـن مـن و تـو
نـه رودی بـود و نـه کـوهی
و نـه سایـه هیـچ نا امیـدی
و نـه هیـچ آفـتاب تـند سوزانی
بیـن مـا فـقط راهی بـود
همـوار
و صـاف
و روشن
که قـلبهای ما را بـهم می پیـوست
که تـن های ما را بـهم می پیـوست
ولی دیگر مرا امیـد رفـتنی به چنیـن راهی نیـست
گامهایـم از رفـتنـی در تاریکی
به ستـوه آمده اند
تنـم آرزوی فـرامـوشی را دارد
ولی هنـوز قلبـم چـون شمـعی
می سوزد
و من بـریـن کـوره راههای نا همـوار
به امیـد دیـدار تـو
روان هستـم.

بیژن جلالی

تا چند در هوای تو

دلم را رها کنم
و تا چند در جای پایت
بذر عشق بیافشانم
و تا چند در سراب چشمانت
آه و افسوس بدارم

بیژن جلالی

لبخند تو

لبخند تو

چون زورقی طلایی
که بر دریای نیلی گذر می کند
از پیش چشمان خیره ی من گذشت
و من به یک باره
زیبایی تو
و تنهایی خود را
یافتم

بیژن جلالی

من مدتی است ابر بهارم برای تو...!

من مدتی ست ابر بهارم برای تو

باید ولم کنند ببارم برای تو

این روزها پر از هیجان تغزلم

چیزی به جز ترانه ندارم برای تو

جان من است وجان تو،امروز حاضرم

این را به پای آن بگذارم برای تو

از حد دوست دارمت اعداد عاجزند

اصلا نمی شود بشمارم برای تو

این شهر در کشاکش کوه و کویر ودشت

دریا نداشت دل بسپارم برای تو

من ماهی ام تو آب،تو ماهی من آفتاب

یاری برای من تو و یارم برای تو

با آن صدای ناز برایم غزل بخوان

تا وقت مرگ حوصله دارم برای تو                                          

             «مهدی فرجی»