ما در هیچ هضم شده‌ایم

عجب سیرکی است

همه‌مان خواهیم مُرد

این مساله به تنهایی

باید کاری کند که یکدیگر را دوست بداریم

ولی نمی‌کند

ما با چیزهای بی‌اهمیت و مبتذل

کوچک شده‌ایم

ترور شده‌ایم

ما در هیچ هضم شده‌ایم

"چارلز بوکوفسکی "

جنوب جهنم

کاش می فهمیدی

در خزانی که ازین دشت گذشت

سبزه ها باز چرا زرد شدند

خیل خاکستری لکلک ها

در افق های مسی رنگ غروب

تا کجاهای کجا کوچیده ست

کاش می فهمیدی

زندگی محبس بی دیواری ست

و تو محکوم به حبس ابدی

و عدالت ستم معتدلی ست

که درون رگ قانون جاری است

کاش می فهمیدی

دوستی آش دهن سوزی نیست

عشق بازار متاع جنسی ست

آرزو گور جوانمردان است

"دکتر کیومرث منشی زاده"

همیشه دیر است

دیر آمدی من می روم

بدرود

بدرود

بر سبزه های خیس چشمت زیر باران

پا می گذارم سرد و مغرور

بی آن که رویم را بگردانم زنفرت

تا جای پای خسته خود را ببینم

دیر آمدی ، من شاعری بد سرنوشتم

مردی که در دنیای او

همواره دیر است

من سال ها دنبال یک پل گشته بودم

تا سینه خز خود را بدان سویش کشانم

یک روز پل را یافتم

پل بود ، اما

آن سوی پل دیگر برای من در آن روز

بیهوده چون این سوی پل بود

"دکتر کیومرث منشی زاده"

من... چیزی از عشقمان، به کسی نگفته ام !

من...

چیزی از عشقمان،

به کسی نگفته ام !

آن ها...تو را ،

هنگامی که

در اشک های چشمم...

تن می شسته ای، دیده اند!

"نزار قبانی"

فرخ صباح آن که تو بر وی نظر کنی

فرخ صباح آن که تو بر وی نظر کنی

فیروز روز آن که تو بر وی گذر کنی

آزاد بنده‌ای که بود در رکاب تو

خرم ولایتی که تو آنجا سفر کنی

دیگر نبات را نخرد مشتری به هیچ

یک بار اگر تبسم همچون شکر کنی

ای آفتاب روشن و ای سایه همای

ما را نگاهی از تو تمام است اگر کنی

من با تو دوستی و وفا کم نمی‌کنم

چندان که دشمنی و جفا بیشتر کنی

مقدور من سریست که در پایت افکنم

گر زآن که التفات بدین مختصر کنی

عمریست تا به یاد تو شب روز می‌کنم

تو خفته‌ای که گوش به آه سحر کنی

دانی که رویم از همه عالم به روی توست

زنهار اگر تو روی به رویی دگر کنی

گفتی که دیر و زود به حالت نظر کنم

آری کنی چو بر سر خاکم گذر کنی

شرط است سعدیا که به میدان عشق دوست

خود را به پیش تیر ملامت سپر کنی

وز عقل بهترت سپری باید ای حکیم

تا از خدنگ غمزه خوبان حذر کنی