نشسته ام در انتظار این غبار بی سوار

در این سرای بی کسی کسی به در نمی زند

به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند

یکی زشب گرفتگان چراغ بر نمی کند

کسی به کوچه سار شب در سحر نمی زند

نشسته ام در انتظار این غبار بی سوار

دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند

دل خراب من دگر خراب تر نمی شود

که خنجر غمت از این خراب تر نمی زند

گذر گهی است پر ستم که اندرو به غیر غم

یکی صلای آشنا به رهگذر نمی زند

چه چشم پاسخ است از این دریچه های بسته ات

برو که هیچ کس ندا به گوش کر نمی زند

نه سایه دارم و نه بر بیفکنندم و سزاست

اگر نه بر درخت تر کسی تبر نمی زند

"هوشنگ ابتهاج"

چون دوستت دارم...

تا صبح بیدارم ، چرا ؟ چون دوستت دارم

آرام می بارم ، چرا ؟ چون دوستت دارم

من دوری از چشمِ تو را طاقت نمی آرم

از درد می نالم ، چرا ؟ چون دوستت دارم

از فاصله ، از هجر ، حتی عشق بیزارم

در دل تو را دارم ، چرا ؟ چون دوستت دارم

گفتی نمی خواهی مرا ، گفتی که آزارم

آری سزاوارم ، چرا ؟ چون دوستت دارم

گفتی رهایم کن ، برو ! با خویش بگذارم

من بی تو غمبارم ، چرا ؟ چون دوستت دارم

باشد ! همیشه کنجِ قلبت را به من بسپار

حبس ابد دارم ، چرا ؟ چون دوستت دارم

***

چون دوستت دارم همیشه "من بدهکارم"!

ابیاتِ اشعارم تویی و ، "دوسـتـت دارم…"

"امیر طاهری"

بی تو باید این خزان، با درد من آذر شود

مهر و آبان در خزان، با آذرش آخر شود

بی تو باید این خزان، با درد من آذر شود

خسته ام از روزگار، از این همه اندوه و غم

اندکی خوابم بیا، تا خستگی ها در شود

بی تو تنهایم عزیز، اما ببین باور بکن

حال عاشق در خزان، از هر زمان بدتر شود

خسته ام از زندگی، بر من بگو ای عشق من

بی تو باید تا به کی، این چشم هایم تر شود

می شود پایان شبی، پاییز هم اما بگو

با چه رو آبان و مهر، بی چشم تو آذر شود

"محمدصادق رزمی"

ندان که دوستت می دارم...

بابا لنگ دراز عزیز

ندان که دوستت می دارم...

تمام دلخوشی دنیای من بر این است

که ندانی و دوستت بدارم...

وقتی میفهمی و میرانی ام 

چیزی درون دلم فرو می ریزد

چیزی شبیه غرور...

جین وبستر

شب از هجوم خیالت نمیبرد خوابم...