وسواس دوست داشتن

وسواس دوست داشتن

مرا بیاد ماهی قرمزی میندازد

که در آبهای تنگ بلور

به آرامی 

خواب رفته است

یک روز ماهی قرمز

از آب سبک تر خواهد شد

و دستی ماهی قرمز را – که دیگر نه ماهی ست

و نه قرمز

از پنجره

به باغ

پرتاب خواهد کرد

تا باران خاکستری مرغان ماهیخوار

بر برگ های سپیدار و زردآلو

فرو ریزد...!

"استاد کیومرث منشی زاده"

دیر آمدی

دیر آمدی من می روم

بدرود

بدرود

بر سبزه های خیس چشمت زیر باران

پا می گذارم سرد و مغرور

بی آن که رویم را بگردانم زنفرت

تا جای پای خسته خود را ببینم

دیر آمدی ، من شاعری بد سرنوشتم

مردی که در دنیای او

همواره دیر است

من سال ها دنبال یک پل گشته بودم

تا سینه خز خود را بدان سویش کشانم

یک روز پل را یافتم

پل بود ، اما

آن سوی پل دیگر برای من در آن روز

بیهوده چون این سوی پل بود

"استاد کیومرث منشی زاده"

بعد از تو...

بعد از تو هیچ کسی

هیچ کس نبود

بعد از تو آب دگر آبرو نداشت

بعد از تو

عطر سبز علف

زرد می نمود

بعد از تو

ماه و ماهی و مهتاب و هر چه بود

بعد از تو هر چه بود

حدیث ملال بود

بعد از تو من چه بگویم

که چون گذشت

بعد از تو

هیچ کسی

هیچ کس نبود

"استاد کیومرث منشی زاده"

عبور از قلمرو ممنوع

شب های پائیز

که برگ های معلق

در ماهتاب

شنا می کردند

من آسمان را

به تماشا می نشستم

دلم می خواست چندان عدد یاد بگیرم

تا همه ستاره ها را

شماره کنم

امروز دریافته ام

که نباید چیزهایی را شماره کرد

که هرگز یکی شان

از آن من

نبوده است

گویا سرنوشت مرا

در دورترین ستاره ها معلوم کرده اند

آیا انسان را به ستاره فروخته اند

یک شب از آسمان نگاه تو

بالا می روم

و همه ستاره ها را

به دریا می ریزم

تا ماهیان دیوانه را

به شام دعوت کنم

آنگاه سرنوشت سیاهان را

بر برگ های سپیدار

خواهم نوشت

از پشت میله ها

آسمان چندان کوچک است

که هر زندانی

منجی ست

دیگر برای شمارش ستاره

اعداد سه رقمی را

نیازی نیست

"استاد کیومرث منشی زاده"

خواستن ِ تو

خواستن ِ تو

طبیعی ترین حق من است 

در این دنیا،

هیچکس 

بخاطر نفس کشیدن 

مجازات نمی شود

"بهناز باغساز"