دشت مشوش

دشت مشوش

بیا تا حال یکدیگر بدانیم مراد هم بجوییم ار توانیم که می‌بینم که این دشت مشوش چراگاهی ندارد خرم و خوش
دشت مشوش

دشت مشوش

بیا تا حال یکدیگر بدانیم مراد هم بجوییم ار توانیم که می‌بینم که این دشت مشوش چراگاهی ندارد خرم و خوش

بخت خفته و دولت بیدار

ماهــم آمــد بـه در خــانـــه و در خــانــه نـبـودم

                                            خانه گویی به سرم ریخت چو این قصه شنـودم

آن کـه مـی خـواست به رویم در دولــت بگشـاید

                                            بـا کـه گـویـم کـه در خـانـه بـه رویـش نگشــودم

آمـد آن دولــت بـیـــدار و مــرا بـخـت فـرو خـفــت

                                            من که یک عمــر شـب از دست خیـالــش نغنودم

آن کـه می خـواسـت غـبــار غـمـم از دل بـزدایــد

                                            آوخ آوخ ! کــه غــبــــار رهــــش از پــــا نـــزدودم

یــار سـود از شــرفــم ســــر بـه ثـــریــــا و دریغا

                                            کـه به پـایـش سر تـعـظـیــم به شـکـرانه نسودم

ای نسـیــم سـحـر آن شـمـع شـبـسـتان طرب را

                                           گـو بـه سـر مـی رود از آتــش هــجــران تـو دودم

جـان فـروشـیّ مـرا بـین که به هیچش نخرد کس

                                           این شـد ای مـایــه ی امّـیـــد ز سـودای تو سودم

بــه غـــــزل رام تـــوان کــــرد غـــزالان رمـیـــــده

                                           شـهــــریــــارا ! غـزلـی هـم بـه سزایش نسرودم