چقدر دلم می خواهد نامه بنویسم(ساره دستاران)

چقدر دلم می خواهد نامه بنویسم

تمبر و پاکت هم هست

و یک عالمه حرف

کاش کسی جایی منتظرم بود!

شب و روز در ره تو من مبتلا نشسته(ملا محسن فیض)

شب و روز در ره تو من مبتلا نشسته

                                                   تو گذر کنی نگوئی تو کئی چرا نشسته

                                                    ز تو کار بسته دارم دل و جان خسته دارم

                                                         بدر طبیب عشقم بامیدها نشسته

                                                    چه شود همین تو باشی ره مدعی نباشد

                                                     من و شمع ایستاده تو بمدعا نشسته

                                                      ز دو چشم نیم خفته باشاره نکته گفته

                                                         که برد دل نهفته بکمین ما نشسته

                                                    بتو کی رسد نگاهم که ز زلف و چشم و ابرو

                                                   برهش سلاح داران همه جابجا نشسته

                                                   بتو چون رسد فغانم چو پر از صداست کویت

                                                      ز فغان داد خواهان که براهها نشسته

                                              همه رنج و محنت و غم همه درد و سوز و ماتم

                                                   سپه بلای عشقت چه بجان ما نشسته

                                                        ره خیر ا گر بپوئی دل خستهٔ بجوئی

                                                    چو ملک چو حور بینی بدر دعا نشسته

                                                         چو ز دست فیض آید بجز از فغان و ناله

                                                           چکنم بغیر زاری من در بلا نشسته

انسان ساده(ناصر رعیت نواز)

نه عابدم

نه زاهدم

نه پرنده ام

نه قناری

من تنها انسان ساده ای هستم

که تو را دوست دارم

ساعت با تو بودن...(ناصر رعیت نواز)

دلم ساعتی میخواهد !..


که مانده باشد روی ...


ساعتهای با تو بودن !

سوخته دل...(ناصر رعیت نواز)

آتش نشانی را خبر کنید !...


دلم ...


دارد می سوزد !!