مداد رنگی هایم را می خواهم

مداد رنگی هایم را می خواهم

بگذار روی دقیقه های بی رنگت نقاشی کنم

مثل آن روزها که گل های سرخ و بنفشه را

میان دفتر مشقت می کاشتم
و عطرشان تمام کلاس را پر می کرد
ببین دست هایم هنوز بوی گل می دهند
دفتر مشقت را کجا پنهان کرده ای؟

یاد دوست

رفتی و همچنان به خیال من اندری

گویی که در برابر چشمم مصوری

فکرم به منتهای جمالت نمی‌رسد

کز هر چه در خیال من آمد نکوتری

ما را شکایتی ز تو گر هست هم به توست

کز تو به دیگران نتوان برد داوری

با دوست کنج فقر، بهشتست و بوستان

بی دوست خاک بر سر جاه و توانگری

تا دوست در کنار نباشد به کام دل

از هیچ نعمتی نتوانی که برخوری

چندان که جهد بود دویدیم در طلب

کوشش چه سود چون نکند بخت یاوری

سعدی به وصل دوست چو دستت نمی‌رسد

باری به یاد دوست زمانی به سر بری

زندگی دفتری از خاطره هاست....

زندگی دفتری از خاطره هاست.

یک نفر در دل شب ، یک نفر در دل خاک

یک نفر همدم خوشبختی هاست.

یک نفر همسفر سختی هاست.

چشم تا باز کنیم ، عمرمان می گذرد.

ما همه همسفر و هم گذریم.

آنچه باقیست فقط خوبی هاست .

همه شب نماز خواندن،همه روز روزه رفتن

همه شب نماز خواندن،همه روز روزه رفتن

همه ساله از پی حج سفر حجاز کردن

زمدینه تا به کعبه سر وپابرهنه رفتن

دو لب از برای لبیک به گفته باز کردن

شب جمعه ها نخفتن،به خدای راز گفتن

ز وجود بی نیازش طلب نیاز کردن

به مساجد و معابد همه اعتکاف کردن

ز ملاهی و مناهی همه احتراز کردن

به حضور قلب ذکر خفی و جلی گرفتن

طلب گشایش کار ز کارساز کردن

پی طاعت الهی به زمین جبین نهادن

گه و گه به آسمان ها سر خود فراز کردن

به مبانی طریقت به خلوص راه رفتن

ز مبادی حقیقت گذر از مجاز کردن

به خدا قسم که هرگز ثمرش چنین نباشد

که دل شکسته ای را به سرور شاد کردن

به خدا قسم که کس را ثمر آنقدر نبخشد

که به روی ناامیدی در بسته باز کردن

شیخ بهایی(ع)