حسرت

حسرت یعنی رو به رویم نشسته ای
و باز خیســـــی چشمـــانم را
آن دستمال خشک بی احساس پاک کند
حسرت یعنی شانه هایت دوش به دوشم باشد
اما نتوانم از دلتنگی به آن پناه ببرم
حسرت یعنی تـــو که در عین بودنت
داشتنت را آرزو می کنم...

عطر یاد تو

در شبستان خیال؛
عطر یاد تو چه آرام آمد؛
گشت زد در عطش باغ و گل و پروانه،
و چه آرام مرا پیدا کرد،
و چه آرام مرا عاشق کرد،
و چه آرام مرا رسوا کرد

قفس

قفس برای پرنده هاست

                     اما کدامین پرنده قفس را دوست دارد

من پرنده نیستم

             اما  سالهاست که دلم

                    در قفس تنهایی محبوس است

دستی کو !  تا  این قفس بگشاید

                               و پرواز رابر من بیاموزد؟

دلم

دلم برای کسی تنگ است

       که آفتاب صداقت را

       به میهمانی گلهای باغ می آورد

       و گیسوان بلندش را

       به بادها می داد

       و دستهای سپیدش را

       به آب می بخشید

       دلم برای کسی تنگ است

       که چشمهای قشنگش را

       به عمق آبی دریای واژگون می دوخت

       و شعرهای خوشی چون پرنده ها می خواند

       دلم برای کسی تنگ است

       که همچو کودک معصومی

       دلم برای دلش می سوخت

       و مهربانی را نثار من می کرد

       دلم برای کسی تنگ است

       که تا شمال ترین شمال با من رفت

       و در جنوبی ترین جنوب با من بود

       کسی که با من ماند

       کسی.....

       دیگر کافی است

                          شعر از حمید مصدق

چه هستی؟

چه گرمی ، چه خوبی ، شرابی ؟ چه هستی؟

بهاری  ؟ گلی ؟ مـــــاهتابی   ؟   چه هستی؟

چه    هستی  که  آتش   بجانــــم   کشیدی؟

سرود خوشی ؟   شعر نابی ؟   چه هستی؟

                              چه   شیرین   نشستی    بتخت   وجودم

                              خدا را ؟ غمی ؟  التهابی ؟  چه هستی؟

                              فروغی  که  از  چشم   من   می گــریزی؟

                              ویا ای همه خوب ، خوابی ؟ چه هستی؟

شدم   شاد   ته  خنده  کـــردی  برویــــم

تو بخت منی ؟  ماهتابی ؟   چه هستی؟

لب    تشنه ام   از  تــــــــو    کامی  نگیرد

فریبی ؟  دروغی ؟ سرابی ؟ چه هستی؟

                              تــــــــــو   از   دختران   تــــرنـــج    طلایی؟

                              ویا    از    پریهای    آبی ؟  چـــــــه هستی

                              ترا  از  تو  میپرسم  ای  خوب    خــــاموش

                              چه هستی ؟ خدا را جوابی ، چه هستی؟

شعر از حسین منزوی