آنقدر از مقابل چشم تو رد شدم
تا عاقبت ستاره شناسی بلد شدم
منظومه ای برابر چشمم گشوده شد
آن شب که از کنار تو آرام رد شدم
گم بودم از نگاه تمام ستارگان
تا اینکه با دو چشم سیاهت رصد شدم
دیدم تو را در آینه و مثل آینه
من هم دچار - از تو چه پنهان- حسد شدم
شاید به حکم جاذبه شاید به جرم عشق
در عمق چشم های تو حبس ابد شدم
شاعر شدم همان که تو را خوب می سرود
مثل کسی که مثل خودش می شود شدم
شنبه 22 مهرماه سال 1402 ساعت 10:11 ق.ظ
درود بر شما. به نظر می آید مصرع اول بیت آخر غزل جناب سلمانی از لحاظ وزن مشکل دارد. فکر کنم صحیحش این باشه :
شاعر شدم همان که تو را خوب می سرود