می روم و نمی رود از سر من هوای تو . . .

می روم و نمی رود از سر من هوای تو . . .

داده فلک سزای من تا چه بود سزای تو . . .

می روم و نمی رود نام تو از زبان من
ده که نمی پرسی از کسی نام من و نشان من

دیگر به لب نیارم حدیث آشنایی
شکسته در گلویم نوای بی نوایی

فتاده هستی من به کام نامرادی
ز چهره ام تو گویی پریده رنگ شادی

می روم و نمی رود از سر من . . .
کنون که می فریبد مرا سراب هستی


دوَم عنان دل را دهم به حمد عشق و مستی
این که شد از عشق و وفا زیر و زبر هستی من


راز دل زار مرا، کرده عیان مستی من
می روم و نمی رود از سر من هوای تو . . .

"رهی معیری "