بگذار دولتِ عشق را برپا کنم

بگذار صدایت کنم

با تک تک کلمات ندا
به این امید که با زمزمه ی نامت
از لبهایم متولد شوی!

بگذار دولتِ عشق را برپا کنم
جایی که تو درآن ملکه باشی
و من، بزرگترین عاشق!

بگذار انقلاب کنم
برای برپاییِ حکومتِ چشمانت

بگذار چهره ی تاریخ را
با عشق تغییر دهم
چرا که تو آن تمدن ِ ناپیدا
و آن میراثِ نهانی
در قلبِ زمین
از هزاره های پیشین!

" نزارقبانی - برگردان یدالله گودرزی"

صدای تو

صدای تو

از سایه سوی نیستان می آید
و گل می دهد در هیاهوی باران

صدایت
یکی نرگس نوشکفته است
که از پشت رگبار می ایستد روبروی نگاهم
و عطری هوسناک بالا می آید در آهم

تو می گویی و لاله می روید از سنگ
تو می گویی و غنچه می جوشد از چوب
تو می گویی و تازه می روید از خشک
تو می گویی و زنده می خیزد از مرگ

صدای تو از سایه سار نیستان می آید
و گل می دهد از گل زخمی بعد رگبار
و در آب می ایستد روبروی نگاهم
صدای تو می بارد و زنده ام من

"منوچهر آتشی"

کاش همسرم بودی

کاش همسرم بودی

و در آشپزخانه ی کوچکمان

غذا کمی می سوخت

شیر سر می رفت

یک بشقاب چینی می شکست

یک لیوان کریستال هم

از همان فرانسوی های اصل!

ومن

مثل مردهای قدیم

داد می زدم:

حواست کجاست خانوم؟!

و تو

آرام و با لبخند می گفتی:

به تو آقا . . .

"حمید جدیدی"

دلتنگی

دلم برای کسی تنگ است

که آفتاب صداقت را
به میهمانی گل های باغ می آورد
وگیسوان بلندش را
- به بادها می داد
و دست های سپیدش را
- به آب می بخشید


دلم برای کسی تنگ است
که آن دونرگس جادو را
به عمق آبی دریای واژگون می دوخت
و شعرهای خوشی چون پرنده ها می خواند


دلم برای کسی تنگ است
که همچو کودک معصومی
دلش برای دلم می سوخت
و مهربانی خود را
- نثار من می کرد


دلم برای کسی تنگ است
که تا شمال ترین شمال
و در جنوب ترین جنوب
- درهمه حال
همیشه در همه جا
- آه با که بتوان گفت
که بود با من و
- پیوسته نیز بی من بود
و کار من زفراقش فغان و شیون بود
کسی که بی من ماند
کسی که با من نیست
کسی ...

- دگر کافی ست

"حمید مصدق"