چیزی در تو مرا به دلدادگی می برد

چیزی در تو مرا به دلدادگی می برد

آن سان که گل ها با کمند عطرها  

پروانه ها را به دام می کشند.

چیزی در تو مرا به احساس عاشقانه می برد

آن سان که برکه ها ترانه ی رنگین کمان ها را 

با لحن لالایی برای ماه می خوانند

چیزی در تو مرا به جاهایی می برد

 که هرگز نرفته ام

به سلام اولین گل سرخ

به حضور سبز دستانت

به آغوش اولین شب عشق

که پر از ناز و نیاز و بوسه است

چیزی در تو دنیا را خالی می کند

تا تو تنها اویِ من باشی.

"پرویز صادقی"