دلم هوای تو دارد

دلم هوای تو دارد، 

بهانه می گیرد

 غم تمام جهان را به شانه می گیرد 

نشسته ام که دو فنجان بنوشمت... 

اما تو نیستی و دل قهوه خانه می گیرد

 بگو! کجای جهان بدون من ماندی؟ 

که غم مدام دلم را نشانه می گیرد 

از التهاب غمت گر گرفته می سوزم چه آتشی؟!...

 که دلم هی زبانه می گیرد! 

چقدر آه کشیدم تو را... هزاران بار! 

هزار شکر که آهم تو را نمی گیرد