می جویمت ، به نام و نشانی که نیستی!

می جویمت ، به نام و نشانی که نیستی!

دیرآشنای من ، تو همانی که نیستی!

نزدیکتر ز تو به توام، این عجب که تو

دور از منی و خویش ندانی که نیستی!

می جویمت به باغ خیال و گمان و وهم

در کوچه های دل، به گمانی که نیستی!

شبگرد کوچه های خیالم، به جستجو

آیم به آن محل و نشانی که نیستی!

طبع غزلسرایی من لال می شود 

در بین واژه ها و بیانی که نیستی!

سرشارم از خیال سرودن، اگر چه باز 

تو باعث همین هیجانی که نیستی!

احوال من نپرس ، که اقرار می کنم !

"حالم بد است مثل زمانی که نیستی"

شاعر؟؟؟