دستم نمی رسد که در آغوش گیرمت

دستم نمی رسد که در آغوش گیرمت 

 ای ماه با که دست در آغوش می کنی 

در ساغر تو چیست که با جرعه ی نخست 

 هشیار و مست را همه مدهوش می کنی 

دستم نمی رسد به بلندای چیدنت

دستم نمی رسد به بلندای چیدنت

باید بسنده کرد به رویای دیدنت

یوسف ترین عزیز جهان هم که باشی ام
در سینه آتشی است به داغ خریدنت

بالاتر از نگاه منی! آه! ماه من!
دستم نمی رسد به بلندای چیدنت

باد ما را با خود خواهد برد...

در شب کوچک من ، افسوس

باد با برگ درختان میعادی دارد

 در شب کوچک من دلهرهء ویرانی ست

  گوش کن

 وزش ظلمت را می شنوی ؟

 من غریبانه به این خوشبختی می نگرم

 من به نومیدی خود معتادم

 گوش کن

 وزش ظلمت را می شنوی؟

 در شب اکنون چیزی می گذرد

 ماه سرخست و مشوش

 و بر این بام که هر لحظه در او بیم فرو ریختن است

 ابرها، همچون انبوه عزاداران

 لحظه ی باریدن را گوئی منتظرند

 لحظه ای و پس از آن،هیج

 پشت این پنجره شب دارد می لرزد

 و زمین دارد

 باز می ماند از چرخش

 پشت این پنجره یک نامعلوم

 نگران من و تست

 ای سراپایت سبز

 دستهایت را چون خاطره ای سوزان، در دستان عاشق من بگذار

 و لبانت را چون حسی گرم از هستی

 به نوازش لبهای عاشق من بسپار

 باد ما را با خود خواهد برد

 باد ما را با خود خواهد برد

"فروغ فرخزاد"

من زندانی بند توأم

من زندانی بند توأم

من افتخارمی کنم به زیستن دراین تن

دراین تن دموکراسی حرام است

آزادی بیان معنایی ندارد

بند و حبس و مرگ موهبت الهی ست

دراین تن

همه قیام کردند

و به تو اقتدا می کنند

این خودکامه گی ضرورت است 

جمانة حداد

مترجم : بابک شاکر

یادآوری عشق

قلب من

آستانه ی گیسوانت را یک به یک میشناسد
آنگاه که راه خود را در گیسوانت گم میکنی
فراموشم مکن
و بخاطر آور که عاشقت هستم
مگذار در این دنیای تاریک بی تو گم شوم
موهای تو
این سوگواران سرگردان بافته
راه را نشانم خواهند داد
به شرط آنکه دریغشان مکنی

پابلو نرودا