گفتمش روی تـــــــو صـــــــد ره ز قمـــر خوبتر است

گفتمش روی تـــــــو صـــــــد ره ز قمـــر خوبتر است
گفت خاموش کــه آن فتنــــــــــه دور قــــــــمر است

گفتم آن زلف و جبیـــــــــنم به چنیــــــن روز نشـــاند
گفت کان زلف و جبین نیست که شام و سحر است

گفتم ای جــــان جهـــــان از مـــــن مسکـــین بــگذر
گفت بگــــــذر ز جهــــان زانـــکه جـهان بر گذر است

گفتمش قــــــــــــــــــد بلنـــــــــدت به صنــــوبر ماند
گفت کـــاین دل شده را بین که چـه کوته نظر است

گفتمش خــــــــون جگــــر چنــد خورم در غم عشق
گفت داروی دلت صبـــــــر و غــــــــذایت جگـر است

گفتمش درد مــــــــــن از صبــــــــــر بتـــــر می‌گردد
گفت درد دل ایـــــــن ســــــــــوخته دلمان تبر است

گفتمش نــــــــــاله شبهـــــــــــای مــــــرا نشیندی
گفت از افغان تـــــوام شب همه شب دردسر است

گفتمش کــــار مـــــــــن از دست تــــــــو در پا افتاد
گفت ایـــــن سر سبک امــــروز ز دستی دگر است

گفتمش کـــــــام دل خســـــــته خـواجو لب توست
گفت شک نیست کــــه کام دل طوطی شکر است