خدا تو را به یکی چون تو مبتلا می کرد

دلم که شکوه ز دست تو با خدا می کرد

میان شکوه نهانی تو را دعا می کرد

به روی گونه من اشک ها گره می خورد

که دل ز کار فروبسته عقده وا می کرد

برای آن که بدانی چه می کشم ای کاش

خدا تو را به یکی چون تو مبتلا می کرد

خیال وصل تو ای فتنه خواب شیرینی است

مرا دمی غم هجران اگر رها می کرد

به یاد توست همه لحظه های هستی من

دل تو ای کاش که یک لحظه یاد ما می کرد

"سعید نیاز کرمانی"