ز منجنیق فلک سنگ فتنه می بارد (عرفی شیرازی)

جهان بگشتم و دردا به هیچ شهر و دیار        

نیافتم که فروشند بخت در بازار

کفن بیاور و تابوت و جامعه نیلی کن           

که روزگار طبیب  است و عافیت بیمار

مرا زمانه طناز دسته بسته و تیغ               

زند به فرقم و گوید که هان سری میخار

زمانه مرد مصاف است و من ز ساده دلی    

کنم جوشن تدبیر و هم دفع مضار

ز منجنیق فلک سنگ فتنه می بارد            

من ابلهانه گریزم در آبگینه حصار

عجب که نشکنم این کارگاه مینایی              

که شیشه خالی و من در لجاجتم ز خمار