چشم مستت چه کند با من بیمار امشب

چشم مستت چه کند با من بیمار امشب 

این دل تنگ من و این تن تبدار امشب

آخر ای اشک دل سوخته ام را مددی 

که به جز ناله مرا نیست پرستار امشب

بیش از این مرغ سحر خون به دل ریش مکن 

که به کنج قفسم چون تو گرفتار امشب

سیل اشکم همه دفترچه ی ایام بشست  

نرود نقش تو از پرده ی پندار امشب

بودم امید چو آیی به سرم سایه مهر

آفتابی شود از سایه, پدیدار امشب

بسته شد هر در امید به هر جا که زدیم

چاره جویی کنم از خانه خمار امشب

محتسب خوش دل از آن است که یکباره زدند 

کوس رسوایی ما بر سر بازار امشب

                                                           رهی معیری 

پ.ن:برخی منابع سراینده شعر را استاد حسینعلی رفیعا ذکر کرده اند