هر شب از پشت پرچین خاطرات دزدانه نگاهم می کند با لبخندی لبریز از شیطنت . با اینکه می دانم دلتنگیم را به سخره می گیرد باز هم برای آن نگاه و آن لبخند بی تابم ! برای داشتنش هر شب در دل کوچه های نمناک خاطرات پا برهنه می دوم اما تا به پرچین می رسم جز رد پایی نیمه جان هیچ نیست ! از اینهمه نبودنت پیر شده ام ! دیگر قلبم به خاطرات غبار گرفته دلخوش نیست تو را با تمام بودنت می خواهم برای همیشه ...