ز منجنیق فلک سنگ فتنه می بارد

جهان بگشتم و دردا به هیچ شهر و دیار         نیافتم که فروشند بخت در بازار

کفن بیاور و تابوت و جامعه نیلی کن             که روزگار طبیب  است و عافیت بیمار

مرا زمانه طناز دسته بسته و تیغ                 زند به فرقم و گوید که هان سری میخار

زمانه مرد مصاف است و من ز ساده دلی      کنم جوشن تدبیر و هم دفع مضار

ز منجنیق فلک سنگ فتنه می بارد              من ابلهانه گریزم در آبگینه حصار

عجب که نشکنم این کارگاه مینایی               که شیشه خالی و من در لجاجتم ز خمار