امسال هم بهار پر از انتظار رفت

امسال هم بهار پر از انتظار رفت 
 

هر برک گل پرنده شد و از چمن گریخت 
 

باز آن بنفشه ها که به یاد تو کاشتم 
 

اشک کبود سبزه شد و روی خاک ریخت 
 

از بس که عمر تلخ جدایی دراز شد 
 

ترسم مرا ببینی و نشناسی این منم 
 

گر سر نهم به کوه و بیابان شگفت نیست 
 

دیوانه غم تو و دوری میهنم

ژاله اصفهانی