حظه ای با من باش

همه شب با دلم کسی می گفت
‹‹سخت اشفته ای ز دیدارش
صبح دم با ستارگان سپید
میرود،میرود،نگهدارش››
من به بوی تو رفته از دنیا
بی خبر از فریب فرداها
روی مژگان نازکم می ریخت
چشمهای تو چون غبار طلا
تنم از حس دستهای تو داغ
گیسویم در تنفس تو رها
می شکفتم ز عشق و می گفتم   
‹‹هر که دلداده شد به دلدارش
ننشیند به قصد ازارش
برود،چشم من به دنبالش
برود،عشق من نگهدارش››
آه،اکنون تو رفته ای و غروب
سایه می گسترد به سینه راه
نرم نرمک خدای تیره غم
می نهد پا به معبد نگاه
می نویسد به روی هر دیوار
ایه هایی همه سیاه سیاه!..