دشت مشوش

دشت مشوش

بیا تا حال یکدیگر بدانیم مراد هم بجوییم ار توانیم که می‌بینم که این دشت مشوش چراگاهی ندارد خرم و خوش
دشت مشوش

دشت مشوش

بیا تا حال یکدیگر بدانیم مراد هم بجوییم ار توانیم که می‌بینم که این دشت مشوش چراگاهی ندارد خرم و خوش

رد نمیشوم از نقطه چین ِ وجود ِ تو

گلدانهای ِ کوچک ِ خانه ی مهربان ِ دلمان یخ زده اند 
فکر ِ دیروز و امروز 
هرگز های ِ فردا را از یادمان برده بود 
خیال میکردیم تا همیشه " ما " خواهیم ماند...
بال و پر بسته ی روزهای ِ هم شدیم و خیال ِ پریدن از سرمان گذشت 
اشتباه ؟
نه 
عشق را اشتباهی نخوانده بودیم 
عشق را اشتباهی چیده بودیم !‏

گناه ِ دستان ِ من و تو 
به انتخاب ِ نادرست ِ سرنوشت گره خورد 
و با تمام ِ تجربه های ِ عاشقانه مان 
سهم ِ کوچکی از فردا را برداشتیم 
...
سرزنش نکن 
اشک ِ لرزان ِ چشمهایم را 
بگذار درد ِ دلهای ِ من 
محرم ِ آخرین اسرار ِ ما باشند
بیا با هم بخوانیم :‏
ما همیشه همان " ما " خواهیم ماند اگر 
به " دوستت دارم" هایمان 
باور بیاوریم 
...

چه باشی و چه نباشم سهم ِ تو 
ساده از کنار ِ این حجم ِ بزرگ ِ مهربانی نخواهم گذشت 
که تو 
تنها گرمای ِ همیشگی ِ این دل ِ تنها بوده ای 

حالا بگذار سکوت 
بین ِ ما حکمرانی کند 
بگذار خاطرات 
تمام قد 
در عرصه ی مشترک ِ چشمانمان 
عبور کنند 
برای ِ من 
تو و عشقت 
دیروز و امروز و فردا ندارید
...

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد