تویی پایان ویرانی...

با تو رسیده ام به شبی ابدی
تو کوچه کوچه مرا بلدی...
 
من به جز آبی نگاهت
آسمانی نمی شناسم
تا تو سرگرم روزگاری
از نفس بی تو می هراسم
 
رد شو از قاب لحظه هایم
دیده شو عاشقانه تنهاست
رهسپارم به سویت اما
جاده لبریز سوز سرماست
 
مرا باور کنی یا نه
تویی پایان ویرانی
چه غمگینانه آزادی
از آن عهدی که می دانی
 
با تو رسیده ام به شبی ابدی
تو تار و پود مرا بلدی...
 
نمی رود ز یادم، تمام خاطراتی
که عاشقانه سر شد...
"احسان حائری"

زیبایی تو

از من شعر می‌خواهی
شعری پر از تشبیه و استعاره
ببخش عشق‌ام
در خورجین‌ام هیچ چیز شبیه به زیبایی تو ندارم

ییلماز اردوغان 
مترجم : سیامک تقی زاده

وقتی همه جا از غزل من سخنی هست...

پر میکشم از پنجره ی خواب تو تا تو

                             هر شب من و دیدار،در این پنجره با تو

 از خستگی روز همین خواب پر از راز

                              کافیست مرا،ای همه خواسته ها تو

 دیشب من و تو بسته ی این خاک نبودیم

                              من یکسره آتش،همه ذرات هوا تو

 پژواک خودم بودم و خود را نشنیدم

                              ای هرچه صدا،هرچه صدا،هرچه صدا-تو

 آزادگی و شیفتگی مرز ندارد

                              حتی شده ای از خودت آزاد و رها تو

 یا مرگ و یا شعبده بازان سیاست؟

                              دیگر نه و هرگز نه،که یا مرگ که یا تو

 وقتی همه جا از غزل من سخنی هست

                              یعنی همه جا-تو،همه جا-تو،همه جا-تو

 پاسخ بده ازاین همه مخلوق چرا من؟

                              تا شرح دهم،از همه ی خلق چرا تو؟

 

محمد علی بهمنی

می‌نوشمت که تشنگی‌ام بیشتر شود

می‌نوشمت که تشنگی‌ام بیشتر شود

                                آب از تماس با عطشم شعله‌ور شود

آنگاه بی‌مضایقه‌تر نعره می‌کشم

                                تا آسمان ِ کر شده هم با خبر شود

آن‌قدرها سکوت تو را گوش می‌دهم

                                تا گوشم از شنیدن ِ بسیار کر شود

تو در منی و شعرم اگر «حافظانه» نیست

                                «عشقت نه سرسری ست که از سر به در شود»

آرامشم همیشه مرا رنج داده‌است

                                شور خطر کجاست که رنجم به سر شود؟

مرهم به زخم ِ بسته که راهی نمی‌برد

                                کاشا که عشق مختصری نیشتر شود

محمد علی بهمنی

مثل باغی سبز در یک روز بارانی قشنگی

مثل باغی سبز در یک روز بارانی قشنگی

                                 مثل دریایی چه آرام و چه توفانی قشنگی

روسری را طرح لبنانی ببندی یا نبندی،

                                 زلف بر صورت بیفشانی، نیفشانی قشنگی

خنده های زیر لب، یا آن نگاه زیر چشمی،

                                 شاید اصلا با همین حرکات پنهانی قشنگی

تا که نزدیکت می‌آیم در همان حال مشوش

                                 ـ که میان رفتن و ماندن پریشانی ـ قشنگی

این پلنگ بی قرارت را به کرنش می‌کشانی

                                 ماه مغرورم! خودت هم خوب می‌دانی قشنگی

می‌نشینی دامن گلدار را می‌گسترانی

                                 مثل نقش شمسه روی فرش کرمانی قشنگی

نه، ... فرشته نیستی، می سوزد آدم از نگاهت

                                 آری آتش پاره ای با اینکه شیطانی، قشنگی

سرنوشت ما نمی دانم چه خواهد شد؟ ولی تو

                                 مثل حس ناتمام بیت پایانی قشنگی

قاسم صرافان