آورده است چشم سیاهت یقین به من

آورده است چشم سیاهت یقین به من
هم آفرین به چشم تـو هم آفرین به من

من ناگزیر سوختنم چون که زل زده ست
خورشید تیــــز چشم تـو با ذره بین به من

ای قبله گـــاه نـــــاز ! نمـــــازت دراز باد !
سجاده ات شدم که بسایی جبین به من

بـــــر سینه ام گذار سرت را کــــه حس کنم
نازل شده ست سوره ای از کفر و دین به من

یاران راستین مرا می دهد نشـــان
این مارهای سرزده از آستین به من

تا دست من به حلقه ی زلفت مزین است
انگار داده است سلیمان نگیـــن بــــه من

محدوده ی قلمرو من چیـــــن زلف توست
از عرش تا به فرش رسیده ست این به من

جغـــرافیــــای کوچک من بازوان تــــوست
ای کاش تنگ تر شود این سرزمین به من 

علیرضا بدیع

ز منجنیق فلک سنگ فتنه می بارد (عرفی شیرازی)

جهان بگشتم و دردا به هیچ شهر و دیار        

نیافتم که فروشند بخت در بازار

کفن بیاور و تابوت و جامعه نیلی کن           

که روزگار طبیب  است و عافیت بیمار

مرا زمانه طناز دسته بسته و تیغ               

زند به فرقم و گوید که هان سری میخار

زمانه مرد مصاف است و من ز ساده دلی    

کنم جوشن تدبیر و هم دفع مضار

ز منجنیق فلک سنگ فتنه می بارد            

من ابلهانه گریزم در آبگینه حصار

عجب که نشکنم این کارگاه مینایی              

که شیشه خالی و من در لجاجتم ز خمار