آنگاه که باران داستان تو را می گوید

آنگاه که باران داستان تو را می گوید

ناودان های کوچه
 غمگینانه ترین ترانه را می خوانند
 و گل ها دُردانه های چشم مرا
بیشتر از باران دوست می دارند
 و رهگذران ابرهای آسمان چشم مرا
 باران دریاها می شناسند

"خسرو فیضی"

با دلشدهٔ مسکین چندین چه کنی خواری

ای دوست‌تر از جانم زین بیش مرنجانم

مگذر ز وفاداری مگذار برین سانم

جان بود و دلی ما را دل در سر کارت شد

جان مانده چه فرمایی در پای تو افشانم

من با تو جفا نکنم تو عادت من دانی

با من تو وفا نکنی من طالع خود دانم

با دلشدهٔ مسکین چندین چه کنی خواری

ای کافر سنگین‌دل آخر نه مسلمانم

بشکست غمت پشتم با این همه عزم آنست

تا جان بودم در تن روی از تو نگردانم

"انوری"