این که به تو نمی‌رسم حرف تازه‌ای نیست

این که به تو نمی‌رسم حرف تازه‌ای نیست

مسیر آمدن و رفتن تو را آنقدر آمدم و دست خالی برگشتم

که کفشهایم از التماس نگاهم شرمنده شدند!

این که دیگر نمی‌آیی و من بیهوده این لحظه‌های خسته ملول را انتظار می‌کشم

تا شاید فردایی بیاید که تو دوباره برگردی

چیز کمی نیست

و تو هیچ گاه برنمی‌گردی تا ببینی

اینکه هیچ کس نمیداند من در انتهای سکوت حنجره ام آوازهای قدیمی تو را

به سوگ نشسته‌ام و لهجه دروغین نفرتم روی لحظه‌های خوش گذشته‌ام چنبر زده

درد کمی نیست

خورشید هیچ گاه در سرزمین یخ‌بندان قلب تو طلوع نکرد نتابید

و دریاچه قطبی چشمان تو را آب نکرد

هیچ پرنده ای روی شاخه‌های دلت ننشست، نخواند و نپرید

و من بیهوده در انتظار آخرین معجزه بودم و چه دیر فهمیدم.....!؟