مرا به شهر نگاهت ببـــر ، بگـــــردانم

غریبه حال دلــــــم را نپرس ! ویـرانم

مجاب سفسطه هایِ سیاه شیطانم 

مجاب این هیجانْ که تو هم نخواهی ماند

در انتظــــار مرور دو دســت بی نانم

و حرف تشنگیم را تو هم نخوانی از،

نگـــاهِ یاسِ کبــــود ِکویر ِ گلــــــــدانم

ببین چگونه دلم را به چوب می بندند؛

هراسهایِ بزرگِ همیــــــشه پنهانم

بیا و دســــت مرا با بـــهانه ای رو کن

که عاشقم که خرابم که نابسامانم

دلم گرفته از این چشمهای تو خالی

مرا به شهر نگاهت ببـــر ، بگـــــردانم

"فرهاد صفریان"