همیشه به یادت خواهم بود...

چهارده سال میگذرد از کوچ غمگینانه ات.کوچی زود هنگام و دیر باور.غمی به بلندای دماوند و چه  

بسا بزرگتر بر شانه های خانواده ات باقی ماند و تو چه زود پریدی.

آنچنان خسته از بار زندگی که نماندن بر ماندنت غلبه کرد؟ و چه غریبانه رفتی تو.

صورت یاسی ات پیش روی من است در واپسین دقایق حضورت بر پهنه گیتی و خاک چه بی  

رحمانه آغوش به سویت گشود و براستی تو را ربود.برای آمرزشت از خداوند می خواهم همانگونه  

که خود خواستی.

و همیشه به یادت خواهم بود.همیشه.