دشت مشوش

دشت مشوش

بیا تا حال یکدیگر بدانیم مراد هم بجوییم ار توانیم که می‌بینم که این دشت مشوش چراگاهی ندارد خرم و خوش
دشت مشوش

دشت مشوش

بیا تا حال یکدیگر بدانیم مراد هم بجوییم ار توانیم که می‌بینم که این دشت مشوش چراگاهی ندارد خرم و خوش

امیـــد

یک شب از دست کسـی

            
بــاده ای
                      خـواهم خورد


که مرا بـا خود تا آن سوی

        اسرار جهــان
                       خــواهـــد بــرد


با من از هـست بـه
                        بـــــود

بـا مـن از نـور بــه
                       تــاریــکی

از
شعــلـه بـــه دود


بـا مـن از آوا تـــا
                   خـامــوشی

دورتـر شایــد... تـا عـمـــــق
                                    فرامــوشی

راه خـواهــد پیمــود

           کی از آن سرمستــی خواهـم رسـت ؟

کی به همـراهــان خواهــم پیوســت ؟


مـن امیـــدی را در خود
                           بـــارور ساختـــه ام

تــــار و پــــودش را
                        بـا 
                            عشــــق تـــو پـرداختـه ام

مثـل تابیـدن مهـــری در دل

        مثل جوشیـدن
                  شعـری از جــان

مثـل بالیدن عطــری در گــل
            
جـریان خـواهـم یــافــت



مست از شوق تـو از عمـق فــرامـوشـی

راه خــواهـم افتـاد
                              باز از ریشـه به
                                         
بـــــرگ

بـاز از بــود بـه
             
هســـت

بـاز از خامـوشـی تـا
                          
فـــریـاد

سفـر تـن را تـا خـاک تماشــا کـردی


سفــر جــان را از خاک بـه

                           افــــلاک ببیــــن

گـر مــرا می
            
جــــویی

سبــزه هـا را دریــاب
            
با درختــان بنشیـن


کــــی ؟
              کجــــا ؟
                         
آه نمی دانــــــم
                                       
ای کــــدامیـــنــــ ســــاقـــی
                     
ای کـدامیــــنــــ شــــــبــــ

    منتظــــر می مانـــــم....

فریدون مشیری 
                          
            

نظرات 1 + ارسال نظر
مهسا شنبه 13 اسفند‌ماه سال 1390 ساعت 05:15 ب.ظ http://fekreajib.blogsky.com

سلام جناب وزیری:

مدتی نبودم ...و خوشحالم که بلاگتون رو دوباره میخونم......
==================================
همه

لرزش دست و دلم

از آن بود که

که عشق

پناهی گردد ،

پروازی نه

گریز گاهی گردد .

ای عشق ای عشق

چهره آبیت پیدا نیست

و خنکای مرحمی

بر شعله زخمی

نه شور شعله

بر سرمای درون

ای عشق ای عشق

چهره سرخت پیدا نیست .

غبار تیره تسکینی

بر حضوِر وهن

و دنج رهائی

بر گریز حضور .

سیاهی

بر آرامش آبی

و سبزه برگچه

بر ارغوان

ای عشق ای عشق

رنگ آشنایت

پیدا نیست

احمد شاملو

سلام.ممنون که قابل دانستید و بر من منت نهادید.پیروز باشید

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد