عشق(فریدون مشیری)

عشق، هر جا رو کند آنجا خوش است.

گر به دریا افکند دریا خوش است.

گر بسوزاند در آتش، دلکش است.

ای خوشا آن دل، که در این آتش است.

تا ببینی عشق را آیینه‌وار

آتشی از جان خاموشت برآر!

هر چه می‌خواهی، به دنیا در نگر

دشمنی از خود نداری سخت‌تر!

عشق پیروزت کند بر خویشتن

عشق آتش می‌زند در ما و من.

عشق را دریاب و خود را واگذار

تا بیابی جان نو، خورشیدوار.

عشق هستی‌زا و روح‌افزا بود

هر چه فرمان می‌دهد زیبا بود.