ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 |
من چرا دل به تو دادم که دلم میشکنی | یا چه کردم که نگه باز به من مینکنی | |
دل و جانم به تو مشغول و نظر در چپ و راست | تا ندانند حریفان که تو منظور منی | |
دیگران چون بروند از نظر از دل بروند | تو چنان در دل من رفته که جان در بدنی | |
تو همایی و من خسته بیچاره گدای | پادشاهی کنم ار سایه به من برفکنی | |
بنده وارت به سلام آیم و خدمت بکنم | ور جوابم ندهی میرسدت کبر و منی | |
مرد راضیست که در پای تو افتد چون گوی | تا بدان ساعد سیمینش به چوگان بزنی | |
مست بی خویشتن از خمر ظلومست و جهول | مستی از عشق نکو باشد و بی خویشتنی | |
تو بدین نعت و صفت گر بخرامی در باغ | باغبان بیند و گوید که تو سرو چمنی | |
من بر از شاخ امیدت نتوانم خوردن | غالب الظن و یقینم که تو بیخم بکنی | |
خوان درویش به شیرینی و چربی بخورند | سعدیا چرب زبانی کن و شیرین سخنی |