دشت مشوش

دشت مشوش

بیا تا حال یکدیگر بدانیم مراد هم بجوییم ار توانیم که می‌بینم که این دشت مشوش چراگاهی ندارد خرم و خوش
دشت مشوش

دشت مشوش

بیا تا حال یکدیگر بدانیم مراد هم بجوییم ار توانیم که می‌بینم که این دشت مشوش چراگاهی ندارد خرم و خوش

ازخود چو بیرون می شوم یارم بغل وا می کند


ازخود چو بیرون می شوم یارم بغل وا می کند             چون خویش را گم می کنم خود را هویدا می کند

در گیر و دار مستی دیشب ربود از من دلی                چشمش گواهی می دهد ابروش حاشا می کند

چو پنجه آن آشفته مو از زلف بیرون می کشد            یک شهر دل در پیچ و تاب طره اش جا می کند

در زیر پای بوته هرزی شقایق له شده                       اما برای ماندن سرخش تقلا می کند

در سینه های صیقلی هر لحظه گردد منجلی              کاری که با موسی دمی در طور سینا می کند

آیینه دق کرده ام در حسرت دیدار تو                           یک انعکاس سبز تو صد عقده را وا می کند


"محمود توحیدی"