دوباره عزم کجا داری ای دل سفری ؟

سوار زورق بی بادبان در به دری

دوباره عزم کجا داری ای دل سفری ؟

تو را قرار همیشه است با سفر ، نه مگر

بگندد آب اگر با سکون کند سپری ؟

دل من ! آی ! حذر کن که بحر رام پسند

به صخره هات نکوبد به جرم خیره سری

چو رهسپار به دریای بی کرانه شوی

حذر ! که ره نزنندت فسون غول و پری

حذر کن که موج بلا ، در کمین نشسته تو را

که تخته بشکندت چون ز ورطه می گذری

به بوی خون چه به گردت زنند حلقه ی مرگ

چگونه می رهی از کام کوسه گان جری ؟

حذر کن از شب توفان و مه که گم نشوی

که جادُوان نبرندت ز ره به عشوه گری

حذر که زین نگذارد تو را به گُرده ی جان

دوالپای زمان ، باز هم به خبری

به جست و جوی کدامین جزیره خواهی رفت ؟

در این قلمرو از نام و از نشانه بری

جزیزه نیست نهنگی که خفته بر آب

به هوش باش ، فریب دوباره اش نخوری !

"حسین منزوی"